In het werk van Hua Cai-Prossé kom je een symfonie van schijnbaar tegenstrijdige identiteiten tegen - maar ze beweegt zich ertussen met moeiteloze gratie en rustig vertrouwen.

Hua emigreerde als kind met haar ouders naar België en haar vroege leven wordt gevormd door een meeslepende dualiteit. Thuis kan ze goed opschieten met haar zeer traditionele ouders - zo geworteld in de Chinese tradities dat hun gehechtheid veel groter is dan die van de meeste levenslange stedelingen in China. Als ze de deur van haar huis achter zich dicht trekt, stapt ze echter in de omarming van de westerse moderniteit. België, met zijn liberale waarden en hedendaagse ritme, biedt haar een schril tegenwicht. Ze wordt opgeleid binnen het Belgische systeem, sluit vriendschappen, bouwt een zaak op en wordt uiteindelijk verliefd op - en trouwt met - een typisch Belgische man.

Gedurende vele jaren floreert Hua als succesvolle styliste in de Belgische modescène. Haar wereld is gestructureerd rond ontwerpen, cijfers, contracten en de pragmatische realiteit van productie. Maar vandaag identificeert ze zich in de eerste plaats als kunstenaar. Haar huidige wereld bestaat uit claire obscure en nuances van licht en schaduw, van kleur en emotie, van metafoor en symboliek. Ook haar persoonlijkheid weerspiegelt deze innerlijke polariteit: soms koel, scherpzinnig en logisch; dan weer ontwapenend emotioneel, gevoelig en geroerd door de fijnste details die de meesten over het hoofd zouden zien.

Het is precies deze samensmelting van contrasterende levenservaringen en persoonlijke disposities die de geboorte geeft aan haar kenmerkende beeldtaal - een stijl die het best omschreven kan worden als An Entity of Multidimensional Duality. Door middel van fotografie legt ze vluchtige momenten vast die resoneren met haar innerlijke wereld, vluchtige inzichten die zich niet laten verwoorden maar wel om uitdrukking vragen. Haar kunst dient niet alleen als esthetische creatie, maar ook als middel om zichzelf te plaatsen binnen een bredere culturele context, om de breuken die zijn veroorzaakt door monoculturele perspectieven, vooroordelen en overgeërfde stereotypen te onderzoeken en misschien te herstellen. Bovenal probeert haar kunst ook de stille, vaak onzichtbare schoonheden bloot te leggen die in de paradoxen van identiteit schuilen. Kortom, Hua's artistieke visie is geworteld in een verlangen om het onzichtbare zichtbaar te maken, het onuitsprekelijke zegbaar.

Kijkers van haar werk worden vaak getroffen door de gelaagde structuur en de aangeboren spanning die veroorzaakt wordt door dualiteit - een visuele en conceptuele gelaagdheid die uitnodigt tot onderzoek en aanzet tot reflectie. Ze put uit zowel het Chinese als het westerse artistieke erfgoed en pendelt tussen het afgrenzen van hun contrasten en het verkennen van de ruimtes waarin ze zouden kunnen samenkomen. Om haar abstracte ideeën te verankeren, verwerkt ze vaak bekende, alledaagse voorwerpen in haar beelden. Dit geeft haar werk een uitnodigend gevoel van warmte en toegankelijkheid, terwijl het tegelijkertijd ruimte biedt voor een kritische discussie.

Haar fotoreeks Banana Generation is een baanbrekend voorbeeld van deze voortdurende verkenning. Hoewel de term in België relatief onbekend is, fungeert hij als een rustig weerklinkend cultureel merkteken onder Chinees-Belgische jongeren met een gemengd erfgoed. Voor deze generatie ligt de identiteit niet vast, maar is ze gebroken: gespleten tussen geërfde traditie en geleefde westerse realiteit. De serie wordt zowel een persoonlijke monoloog als een collectief portret: een meditatie over culturele spanning, psychologische verplaatsing en de delicate onderhandeling tussen erbij horen en vervreemding. Banana Generation markeert ook Hua's opvallende publieke debuut - een moment waarop haar privéreflecties de blik van een breder publiek ontmoeten.

Het succes van Banana Generation is niet alleen te danken aan de uitzonderlijke kwaliteit van het werk, maar ook aan de ontvangst door zowel nationale als internationale kunstmedia. Artdoc erkent de serie als een bron van inspiratie, terwijl Dodho Magazine het opneemt in zijn prestigieuze jaarlijkse selectie van de 100 beste hedendaagse fotografische werken - een bloemlezing samengesteld om wereldwijde fotografische innovatie te benadrukken en die wijd verspreid is over agentschappen, galeries en musea. Bovendien is de serie opgenomen in de 2024 editie van Opus One, uitgegeven door Breedbeeld, en zal het haar debuut maken in een groepstentoonstelling in La Vallée in Brussel.

Of het nu tentoongesteld wordt tijdens de  Gent Art Week, in de Mees-Van De Wiele Galerie of in reizende tentoonstellingen in de Vlaamse regio, Hua's werk belicht consequent de kernprincipes van haar praktijk: een diepgaande toewijding aan dualiteit als thema en methode; een scherp vermogen om emotionele, culturele en filosofische tegenstellingen te vertalen naar een visuele vorm; en een behendige integratie van ongelijksoortige dualiteiten - artistiek, taalkundig en sociaal - in een coherent en resonerend geheel.

"Overal en nergens" - dit is de kunst van het bewonen van het tussenin, van het verblijven binnen tegenstellingen. Het is een esthetische reis gevormd door onderhandeling, vloeibaarheid en visie. Hua's werk kan in zijn essentie het best omschreven worden als: De schoonheid van dualiteit.

In the works of  Hua Cai-Prossé, one encounters a symphony of seemingly contradictory identities—yet she moves between them with effortless grace and quiet confidence.

Having immigrated to Belgium with her parents as a child, Hua’s early life is shaped by a compelling duality. At home, she gets along well with her deeply traditional parents—so rooted in Chinese traditions that their adherence far exceeds that of most lifelong urban dwellers in China. Beyond the door of her home, however, she steps into the embrace of Western modernity. Belgium, with its liberal values and contemporary rhythm, offers her a stark counterpoint. Educated within the Belgian system, she forges friendships, builds a business, and eventually falls in love with—and marries—a quintessential Belgian man.

For many years, Hua thrives as a successful stylist in the fashion business . Her world is structured around design, contracts, and the pragmatic realities of production. But today, she identifies first and foremost as an artist. Her present realm is one composed of chiaroscuro and nuance—of light and shadow, color and emotion, metaphor and symbolism. Her personality, too, reflects this inner polarity: at times cool, incisive, and logical; at others, disarmingly emotional, sensitive, and stirred by the finest of details that most would overlook.

It is precisely this fusion of contrasting life experiences and personal dispositions that gives birth to her distinctive visual language—a style best described as An Entity of Multidimensional Duality. Through the medium of photography, she captures ephemeral moments that resonate with her interior world, fleeting insights that defy articulation but demand expression. Her art serves not merely as aesthetic creation, but as a tool to locate herself within broader cultural contexts, to examine and, perhaps, to mend the fractures inflicted by monocultural perspectives, prejudice, and inherited stereotypes. Most importantly, her art also seeks to uncover the silent, often invisible beauties that dwell within the paradoxes of identity. In short, Hua’s artistic vision is rooted in a desire to make the invisible visible, the ineffable speakable.

Viewers of her work are often struck by its stratified structure and innate tension caused by duality—a visual and conceptual layering that invites inquiry and rewards reflection. Drawing from both Chinese and Western artistic legacies, she oscillates between delineating their contrasts and exploring the spaces in which they might converge. To anchor her abstract ideas, she often embeds familiar, everyday objects within her images, lending her work an inviting sense of warmth and accessibility while simultaneously opening up space for critical discourse.

Her photographic series Banana Generation stands as a seminal example of this ongoing exploration. While the term is relatively unknown in Belgium, it serves as a quietly resonant cultural marker among Sino-Belgian mixed-heritage youth. For this generation, identity is not fixed but fractured—split between inherited tradition and lived Western reality. The series becomes both a personal monologue and a collective portrait: a meditation on cultural tension, psychological displacement, and the delicate negotiation between belonging and alienation. Banana Generation also marks Hua’s striking public debut—a moment when her private reflections meet the gaze of a broader audience.

The success of Banana Generation stems not only from the exceptional quality of the work, but also from its reception by both national and international art media. Artdoc recognizes the series as a source of inspiration, while Dodho Magazine includes it in its prestigious annual selection of the 100 best contemporary photographic works—an anthology curated to highlight global photographic innovation and disseminated widely across agencies, galleries, and museums. Furthermore, the series features in the 2024 edition of Opus One, published by Breedbeeld, and is slated to make its exhibition debut at a group show at La Vallée in Brussels.

Whether showcased at Gent Art Week, Mees-Van De Wiele Gallery, or in traveling exhibitions throughout the Flemish region, Hua’s work consistently illuminates the core tenets of her practice: a profound commitment to duality as both theme and method; a keen ability to translate emotional, cultural, and philosophical oppositions into visual form; and a deft integration of disparate dualities—artistic, linguistic, and social—into a coherent and resonant whole.

"Everywhere and nowhere"—this is the art of inhabiting the in-between, of dwelling within contradiction. It is an aesthetic journey shaped by negotiation, fluidity, and vision. Hua’s work, in its essence, may be most aptly described as: The Beauty of Duality.

在蔡华（Hua Cai-Prossé）身上，我们得以目睹一系列看似相互矛盾的身份特质——但她却能自如游走其间，从容切换，游刃有余。

蔡华在年幼时随父母移民比利时。家庭之中，她与极为传统的父母相处融洽——父母对中国传统习俗的坚守程度，远远超越了许多生活在大城市的中国人。而一旦走出家门，她便沉浸于比利时所象征的西方生活方式与文化氛围之中，如鱼得水。她接受的是正统的比利时教育，交友、经商皆与当地社会紧密相连，最终还与一位典型的比利时男子相恋并结婚。蔡华曾经是——而且如今依然是——一位成功的服装企业家。她的世界被设计，数字、供应链与生产流程所包围。然而，她现在更愿以“艺术家”自居，徜徉于由光影、色彩、情绪、隐喻与象征编织的宇宙之中。她的性格亦是对比强烈：或冷静理性、果敢干练；或敏感细腻，常常为他人视若无睹的微末细节所触动。

正是这种独特的个性结构与人生历程的交融，孕育出她极具辨识度的艺术风格—— “多重对立中的和谐”。她借助镜头捕捉那些令其动容的瞬间，以摄影语言叙述心中一闪而逝的思想与感悟。她的艺术实践成为其不断自我探索的媒介，旨在深入理解自身身份的构建，并试图抚平因主流叙事的单一视角所带来的偏见与裂痕。而更为重要的是，她相信她的艺术可以洞察现实中“二元对立”之下被忽视的各种美好。简言之，蔡华的艺术，是要让不可见之物可见，使不可言说者可言。

当欣赏她的作品时，观者总能体会到其中多层次的结构张力与二重性——这一美学张力总能激发具有不同背景和阅历观众的好奇与共鸣。她的创作把中西艺术理念和技法置于同等重要的位置，有时刻意突显其差异，有时则不断试探融合的可能。为使抽象的思考更易为公众所理解，她巧妙地将日常物件嵌入画面，使作品多了一份亲切感与可讨论性。

她的摄影系列《香蕉一代》（Banana Generation），正是这一艺术探索的集中体现。尽管“香蕉一代”这一概念在比利时尚属冷门，但在华裔比利时籍或中比混血的青年群体中，却是一种心照不宣的文化标签。该系列不仅是蔡华个人情感的投射，更是她那一整代人内在文化与心理双重身份冲突的真实映照。正是这组作品，让她在公众视野中完成了一次令人难以忘怀的首次亮相。

《香蕉一代》的成功，不仅归功于作品本身的高艺术质量，也得益于比利时乃至国际主流艺术媒体的肯定与广泛传播。该系列被 Artdoc 收录为“灵感之作”；亦入选权威摄影杂志《Dodho》每年评选的“全球百大摄影作品”年鉴，该年鉴旨在推动当代摄影在全球舞台的传播与影响力提升，遴选出最具当代表达力的摄影师，并将其作品推介至世界各地的代理机构、画廊与博物馆。此外，该系列还被收录于 Breedbeeld 出版的2024年年度画册《Opus One》中，并将在布鲁塞尔 La Vallée 艺术空间的群展中首度公开亮相。

无论是在根特艺术周、Mees-Van De Wiele 画廊，还是贯穿整个弗拉芒地区的巡展中，蔡华的作品不仅充分展现了其二元融合的艺术语言，也再次印证了她对个人艺术理念的执着追求——她对对立元素的深入理解与图像化诠释，以及她那几乎毫不费力地将不同生活习俗、艺术形式与语言风格糅合为一的能力。

“既无处不在，又芳踪无迹”——这正是一种游走于对立之间的艺术旅程，一种缝隙中生长的独特美学实践。若需一句话概括她的创作核心，那便是“二元对立与融合之美“